Суд пакінуў прысуд аб штрафе Ліпковіча ў сіле

10.06.2011 18:57
Архив Редакция

У пятніцу, 10 чэрвеня, у Мінскім гарадскім судзе адбылося судовае разбіральніцтва па скарзе вядомага беларускага блогера Яўгена Ліпковіча на рашэнне Першамайскага суда аб абразе ім кіраўніка афіцыйнага Саюза пісьменнікаў Беларусі Мікалая Чаргінца. Як паведамляе карэспандэнт Тэлеграфа, пасля пачатку пасяджэння Яўген Ліпковіч і адвакат папрасілі кнігу Мікалая Чаргінца "Тайна авальнага кабінета", якая засталася ў судзе пасля папярэдняга разгляду справы, каб даць яе ў якасці рэчыўнага доказу.

«Колькі можна купляць Чаргінца?» — спытаў Яўген Ліпковіч. «Відаць, пасля мінулага суда яе спалілі, як і я», — дадаў ён. Суддзя Камісараў выйшаў з залы пасяджэння, папрасіўшы пачакаць, пакуль прынясуць кнігу.

Праз дзесяць хвілін суддзя вярнуўся і абвясціў, што кніга Чаргінца не з’яўляецца рэчыўным доказам, таму на судовае пасяджэнне яе не прынясуць. «Аднак па вашаму хадайніцтву мы далучыць яе да матэрыялаў справы», — сказаў ён. Адвакат заявіла, што ў адпаведнасці з заканадаўствам, далучаныя да справы матэрыялы павінны застацца пры справе. «Таму мы просім даць кнігу», — сказала яна.

Суддзя адхіліў хадайніцтва. «У прадастаўленні кнігі няма неабходнасці», — сказаў ён.

Яўген Ліпковіч звярнуў увагу, што пратакол апытання прызнанага пацярпелым Чаргінца складзены з памылкамі, паколькі ўказаны няправільны адрас пацярпелага.

«Я заўсёды вызначаў свой лёс самастойна, і вызначаў лёс сваёй дзевяцігадовай дачцэ. Я не магу растлумачыць ёй, чаму нельга чытаць гэтую кнігу. Менавіта для таго, каб абараніць яе, я і спаліў гэтую кнігу. У Вас ёсць дзеці, шаноўны пане суддзя? Ужо дзесяць гадоў прадаецца гэтая кніга. Не трэба быць экспертам, каб зразумець: тут утрымліваецца парнаграфія», — сказаў ён.

Адвакат запатрабавала спыніць адміністрацыйную справу супраць Ліпковіча, паколькі даказаным з’яўляецца толькі тое, што падабаронны спаліў кнігу. На яе думку, утылізацыя кнігі апраўданая, бо «літаратурны твор з’яўляецца сумнеўным» не толькі для малалетняга дзіцяці, але і для дарослага чалавека.

Дар’я Ліпкіна заявіла, што, нягледзячы на рашэнне суда першай інстанцыі, няма ніякіх доказаў таго, што Ліпковіч фатаграфаваў спальванне кнігі. «Прадстаўлены судом здымак датуецца 7 сакавіка, а не 19 сакавіка, калі адбылося спальванне. У сённяшнім свеце зрабіць які заўгодна калаж пад сілу нават першакласніку, таму дадзеныя доказы не могуць быць абгрунтаванымі для судовай пастановы», — адзначыла яна.

Таксама адвакат заўважыла, што матэрыялы сведкі Новікава не былі разгледжаны судом. Акрамя таго, сведка заяўляў, што ён раздрукаваў з блога Ліпковіча толькі ліст № 30, астатнія 89 лістоў, прадстаўленыя судом, былі ўзятыя з іншых крыніц. Дадзеныя доказы не з’яўляюцца істотнымі, сцвярджае адвакат.

Яна адзначыла, што для ідэнтыфікацыі асобы, якая размясціўла інфармацыю ў блогу Ліпковіча, неабходна звяртацца ў ЗША. Таксама немагчыма вызначыць, калі была размешчана інфармацыя, што пацвердзіў дапытаны спецыяліст Караленка. Такім чынам, размяшчэнне інфармацыі ў блогу Ліпковіча не даказвае ні таго, што матэрыялы размяшчаў Яўген Ліпковіч, ні таго, што іх размяшчалі ў названыя даты.

Таксама адвакат спаслалася на тое, што сведка Новікаў у судзе першай інстанцыі непрыязна ставіўся да падабароннага і не хаваў сваёй прыхільнасці да творчасці Мікалая Чаргінца. Таму паказанні сведкі нельга лічыць дакладнымі, сказала Дар’я Ліпкіна.

Акрамя таго, па яе словах, Ліпковіч не меркаваў, што аб спаленні кнігі стане вядома Чаргінцу. Заканадаўства Беларусі таксама не прадугледжвае парадку распараджэння мастацкімі творамі.

Нават калі ў справе меліся б доказы, што Ліпковіч спаліў кнігу і размясціў фатаграфіі спалення ў сваім блогу, гэта не з’яўляецца абразай у непрыстойнай форме — гэта значыць, не падлягае пакаранню па ст.9.3 КаАП, за што Яўгена Ліпковіча прысудзілі да штрафу, адзначыла адвакат.

«У адміністрацыйным заканадаўстве паняцце непрыстойнай формы не замацавана, аднак у слоўніках паказана, што гэта могуць быць такія дзеянні, як плявок у твар, зрывание вопраткі з інтымных частак цела і г.д.», — сказала Дар’я Ліпкіна.

Што ж тычыцца спалення кніг, у беларускай гісторыі гэтая працэдура з’яўляецца традыцыйнай як для праваслаўнай і каталіцкіх цэркваў, так і ў юдаізме. Невядома, каб каго-небудзь каралі за спальванне старых кніг і макулатуры. Крытыцы твораў падвяргаюцца і значна больш вядомыя творы, і нікога за гэта не караюць, працягнула Дар’я Ліпкіна.

«Матэрыялы справы ў гарадскі суд прыйшлі не ўсё, што недапушчальна. Таму поўна і ўсебакова матэрыялы справы не былі даследаваныя», — дадала яна.

А 15:15 суддзя выдаліўся для вынясення рашэння.

А 16:30 суддзя абвясціў рашэнне суда. Суд пакінуў без змяненняў рашэнне суда першай інстанцыі аб накладанні на блогера штрафу, а яго скаргу на першы прысуд не задаволіў.

Пасля заканчэння судовага паседжання Яўген Ліпковіч заявіў Телграфу, што мае намер абскардзіць рашэнне суддзі Камісарава. «100%, што Чаргінец будзе падаваць новы пазоў супраць мяне, каб атрымаць кампенсацыю маральнай шкоды. І я таксама буду падаваць супраць яго», — сказаў ён.

Как вам новость?